Sydney airport en wij zijn geen vrienden. Opnieuw ging het mis met de bus en dit keer dan maar naar het vliegveld gelopen. Gelukkig ging het om een huurauto en geen vlucht want ik ben bang dat we het dan niet gehaald hadden. Veel later dan gepland en een klein beetje chagrijnig onze auto opgehaald om onze tocht naar de Blue Mountains te starten. Het was ruim anderhalf uur rijden naar het eerste dorpje. Elk dorpje heeft rond de 4000-5500 inwoners en twee kippen en een koe! Wel schattig hoor, een klein beetje terug in de tijd... En terug in de tijd betekend ook vleespastei! Een lekkere huisgemaakte met rundvlees en champignons, heerlijk! De Blue Mountains is een national park (unesco) van 11.400 vierkante kilometer met voornamelijk eucalyptus bomen, wel 92 verschillende soorten! Dit geeft de blauwe gloed over het bos als je er van bovenaf op kijkt. We hebben het vanwege lichte tijdsdruk als echt Japanners gedaan: uit de auto, even rond kijken, wat foto's nemen en weer door! Sommige punten zijn wel erg commercieel maar de uitzichten zijn inderdaad schitterend. Het "hoogtepunt" zijn de drie zussen: drie uitstekende bergtoppen die door de Aboriginals Meehni, Wimlah en Gunnedoo worden genoemd. Er is ook een railway park waar je met drie verschillende kabelbanen een rondje kunt maken en dat hebben we als echte toerist natuurlijk gedaan! De drie zussen en het dal van alle mogelijke kanten bekeken! haha In de rij bij de kassa kwam er een vrouw naar ons toe die ons een kaartje gaf, blijkbaar wilde zij er geen gebruik van maken. Echt mazzel want nu hoefden we nog maar voor een persoon te betalen! Wel leuk hoor, onder andere de stijlste treinrails ter wereld! Gisteravond hadden we een hotelletje geboekt bij Jervis Bay, een plaatsje wat je volgens alle boekjes en gidsen niet mag overslaan op de route naar Melbourne. Maar helaas kwamen we in de file en hadden we steeds weg werkzaamheden... Het schoot niet op! En ze zijn maar tot 20.00u open. De tijd ging voorbij en voorbij en het leek maar niet vooruit te gaan! Gelukkig een McDonalds langs de weg. Snel eraf en op hun gratis WIFI het telefoonnummer van het hotel opgezocht. Gelukkig konden we later terecht en wachten ze op ons! Ow, McDonalds, I'm loving it! En inderdaad, we moesten bij aankomst even bellen maar ze kwam er direct aan gelopen. Pffff, gelukkig. Die hete kolen onder m'n stoel zijn ook weer weg! We kunnen niet veel van het plaatsje zien want het is al donker maar we laten ons morgen verassen!